“De ander, dat wil zeggen: Parijs, het echte leven,
De mensen in reclames, de nachten en de hel.” (E. N. Perquin, uit: Jij bent de verkeerde)
Het echte leven, of: het échte leven, is niet hier, misschien ook niet daar, maar zodra je niet dáár bent, weet je dat nooit zeker en blijft het dus het proberen waard. Ochtendgloren, vers stokbrood en meisjes met baretten op; zolang je erin gelooft, blijft het misschien wel echt. Een kwestie van het gras niet maaien om te kijken of het niet net zo groen wordt als dat aan de overkant zit er vaak niet in. Het gras wordt kort gehouden todat men eindelijk de sprong waagt en dan valt het vrijwel altijd tegen. Maar die ene keer dan? Was het toen niet leuk, is het toen niet goed gegaan? Altijd zon en mooie meisjes. Wat wil een mens nog meer vraag ik me af nu ik toch weer hier ben en naar mijn net-niet-zo-groene gras kijk.
No comments:
Post a Comment