Kunnen boten zielig zijn? Ik vind van wel. Net als fietsen, die vergeten en verminkt ergens aan een gracht hangen, met een slag in het wiel en verroest ijzer, voor eeuwig verdoemd en vergeten. Iets vergeten is een vicieuze cirkel: de fiets wordt steeds onbruikbaarder, lelijker en gehavender, waardoor uiteindelijk alleen de AFAC er nog oog voor heeft en hem ontvoerd naar ergens ver buiten de stad, als er een of andere maharadja op bezoek komt en er fietsenrazzia's worden gehouden. Tja. De wereld is wreed.
Met boten is het geloof ik net zo. Wat bezielt iemand om geld en tijd in zo’n ding te steken en het vervolgens volledig aan zijn lot over te laten? Nee, een boot heeft dan vast geen gevoelens, maar toch (Ik spreek hier de animisten tegen, maar laten zij dan toch minstens respect hebben voor de ziel van deze ongezouten mening).Terwijl… het had zo mooi kunnen zijn… Varend over de Amstel in de zomer met een picknickmand en witte wijn, dat werk. Vrijheid en het echte leven! Tot aan het einde van de wereld of in ieder geval de rivier. Dat is toch het ideaal voor een boot aan een gracht, tenzij hij aan een roeivereniging behoort. Maar nee. Er is geen zomer en geen picknickmand. Enkel een wrak en water. Gelukkig heb er ik op deze na nog geen gezien vandaag en dat de dag reeds om is scheelt ook een hoop.
No comments:
Post a Comment