Weet een leguaan wat banaliteit is? Ik geloof het niet. ik weet niet eens of ik zeker weet wat het precies is. Het vastgeroeste banale beeld van banaliteit: woensdag gehaktdag en met korting naar de Spaanse Costa del Sol. Liefdesverdriet met chocola en whisky. Dat werk. De andere zijde van banaliteit: herkenning. Volledige authenticiteit (ten overstaande van de modevariant 'Lekker jezelf zijn') en originaliteit moet meestal betaald worden met hoongelach en verbaasd of afkeurend gefrons. Men kiest liever voor de norm, de banale gesprekken die je voeren kan bij de kassa en oh het is echt heel erg heb je het gehoord van Henk, god wat erg he en wat nu met die kleine Alexia, oh ja, erg zeg. Nee, dan de leguanen. En krokodil Stompje mag er ook wezen. Goed, banaliteiten zijn niet altijd erg, Ilona van tien weet te vertellen dat het daar geweldig is, in Iguana, hét reptielenhuis in Vlissingen waar ze tevens een vlindertuin, spinnen en slakken hebben. -en een man en die heet Piet en die vertelt allemaal dingen en-
ja ja, Super, nee echt, Ilona, nu weer terug, hop! Dus, Banaliteit heeft ook goede kanten, er zit een begrijpen in. Het oplepelen van cliché's zorgt ervoor dat je de dingen gemakkelijk met elkaar kan delen zonder ze in je hoofd weg te laten kwijnen, totdat je eronder door gaat en gaat lopen te zitten haten op iets aandoenlijks als een opvanghuis voor ongewilde leguanen in Zeeland.
No comments:
Post a Comment