De echte wereld? Een straat met veel neonlicht. April gleed bijna uit over een bakje friet met mayonaise. “Ho!” Ben greep haar arm. “Gaat het?”
“Ja hoor,” zei April, terwijl ze even in haar arm kneep, op de plek waar Ben haar had vastgepakt. Ze begon zich af te vragen of haar gids een voorliefde had voor plekken waar zij nog niet dood gevonden wilde worden. Een paar bars lichtten eenzaam op in de stille straat; het was nog vroeg. “Gaan we hierheen?” vroeg ze timide, hopend dat hij “Nee” zou zeggen dat ze deze straat snel weer zouden verlaten.
“Ja! Jij wil toch leven, enzo? Dit is waar mensen dat doen.”
April keek nog even om zich heen. Het echte leven begon toch zeker ook op andere plekken dan in een karaokebar? Ben zag haar twijfelen. “Of wil je soms alleen op pad?” Weer die grijns en de aan elkaar geplakte wimpers. Nee, natuurlijk wilde ze niet alleen door neonstraten lopen. “Goed. Tja. Is het leuk hier?” Ben lachte nu hardop. “Leuk? Dat heb je niet gevraagd, hè. Maar je hoeft niet bang te zijn, hoor. Je zult wel zien.”
Hij liep door. April probeerde zo goed en kwaad als het ging de mayonaise van haar gympen af te smeren via de stoeprand. Hij deed een deur open waar met flikkerende letters “EXIT” boven stond en bestelde twee bier. Behalve April en Ben zaten er twee mannen aan de bar. Voorin de ruimte was een klein podium waarop paars licht scheen.
No comments:
Post a Comment