beantwoorden - to answer

Situatieschets: twee mannen in trainingspakken en afgetrapte gympen op het Amstelplein, veel gel in het haar, de ogen groot en ietwat wazig van de cocaïne. Eén van de twee heeft een telefoon aan zijn oor gekleefd: "JA! IK WEET WEL DAT JIJ OP AMSTEL BENT! MAAR! DAN BEN JE TOCH NIET IN ZUIDOOST! EN ALS HET DAN ZO MOEILIJK IS, GODVERDOMDE KANKER ALLEMAAL!" Naar huis fietsen: altijd leuk. de rest verstond ik niet, vanwege de wind en mijn wens om zo snel mogelijk uit de buurt te zijn van deze kerels. 

   Het is vreemd: meestal gaan mensen schreeuwen omdat ze zich van willen verzekeren dat iemand écht hoort wat ze te melden hebben. Als ik iets schreeuw, kan niemand ontkennen dat ik net iets zei, net zoals de cokesnuivers op het Amstelplein wel gehoord móéten worden. Minpunt van deze strategie is, dat wat je zegt minder serieus wordt genomen. "Ja, maar toen was je toch boos?" (Potentieel antwoord hierop: "Ik? Boos? Hoe kom je daar nou bij?! DAT ZEG JE NOU ALTIJD!" waarna alles weer opnieuw begint). Les van de dag: als je wilt dat iemand antwoord geeft, kun je beter niet heel gemeen zijn. ("IK BEN NIET GEMEEN! IK ZEG GEWOON WAAR HET OP STAAT!")

  Ja! Maar dan weet je weer niet of er iemand luistert!