bedoelen

Iets doen. Zuipen tot je erbij neervalt of XTC totdat je sterren ziet (of denkt dat je een ster bent, dat is ook een optie). Naar het toneel, een tentoonstelling, even een halve marathon lopen want je bent toch vrij. Of toch even langs je ouders? Nee, studeren, nu heb je er tijd voor! O wacht, je hebt gezegd dat je een dag extra zou werken omdat je niet naar college hoeft. Je zusje heeft trouwens ook gebeld om te vragen of je iets wilt afspreken want dat zeg je al drie weken en je hebt nu toch vrij?

Vrije tijd is een raar concept. Een van de oude, Griekse versies van het woord is "scholè": oftewel aan de studie en Homerus vertalen. Dat doe je namelijk als je tijd over hebt. (Hallo, ben je daar nog, lezer?) Nu gaan mensen geen Homerus meer vertalen maar op yoga of mindfulness of eh... een cursus emoties boetseren en als je toch bezig bent, kun je ook wel even gaan kickboksen want die conditie is dus echt he-le-maal niks meer, en zeg nou zelf, wanneer neem je daar de tijd voor, nou?

Dus dat bedoelen ze met weekend.

bederven

'Bederven, bederver, bederfst' lijkt het motto te zijn van de World Press Photo 2012 te zijn. In mijn herinnering is dit altijd zo geweest: naar de Oude of Nieuwe kerk ga je in juni niet om vermaakt of vrolijk te worden. Nee, je voelt je schuldig. Jij kan daar lopen in je te korte zomerjurk of slechtzittende korte broek met toeristensandalen. In Afghanistan en Jemen trouwen op dit moment meisjes van dertien met bebaarde mannen van in de veertig, in Mexico wordt iemand overhoop geschoten omdat hij niet genoeg cocaïne heeft verhandeld, in Oekraïne zit een prostituee met duizend spataderen en haar been in een zwachtel in haar klantenpauze vieze shag te roken.

                2012 rampenjaar? Volgens mij is het altijd rampen-, dood-en-verderf-, lijkenbederfjaar, als je buiten Fort Europa reist. Tenminste, dat dacht ik. Wellicht ben ik zelf een zwartgallige lijkenpikker: mijn gezelschap was het hier níét mee eens. “Vroeger”, zei hij, “was het hier nog gewoon leuk! Met mooie portretten enzo!” Een beetje onthutst begaven we ons na drie kwartier over de graven van de Oude Kerk, tussen de sandaaltoeristen te hebben geslenterd, naar de uitgang. Er stond wel een heel rare opmerking in het gastenboek: “2012: rampenjaar! Laten we er samen voor zorgen dat ik volgend jaar vrolijk hier weer weg kan!” En daarachter dan een heel obsceen hartje. Bah. Sommige mensen hebben ook nergens respect voor. 

Tip van de fotograaf: zet nooit 's nachts, op een perzisch tapijt, een berg kranten in de fik. Dat is vragen om problemen.

bedelaar - beggar

De regering schijnt ons geld afhandig te maken. Ja, ja, ik wist het ook niet, maar het schijnt een publiek geheim te zijn. Ik werd er op geattendeerd door een oplettende Telegraaf-lezer van een tijd geleden. Ja: hun pakken ons geld af! Belasting is diefstal!!!

   Ik weet het niet. Wat is diefstal? Laatst hoorde ik op de televisie dat bankdirecteur X zichzelf een bonus van 50.000 euro had uitgekeerd. Mijn gezelschap en ik konden er slechts een beetje om gniffelen. Een beetje voetballer verdient meer, veel meer, en die doet pas echt iets voor het vaderland, kijk maar! In Oekraïne krijg je daar een hotel met dakterras voor. En een tribune vol fluitende en Facebook volscheldende Nederlanders. Nee, de wedstrijden gaan niet zo goed, waarom scoren die jongens niet! Voor ónze belastingcenten! Weg met die hap! Waarom doen we nog mee met die zooi als we toch nooit winnen? Is het niet The Former Yugoslav Republic of Macedonia is het wel een ander oostblokland, net zoals met het Eurovisie Songfestival is het allemaal doorgestoken kaart. Laat ze maar hun geld zelluf regelen, met een petje op straat gaan zitten ofzo, maar van mij hoeft het allemaal niet!

Bedeesd - timid

De fotograaf wil dat we een mening hebben over het EK. (Europees Kampioenschap, Voetbal. Ik ben tegen afkortingen.) Dat zit zo: we hebben allebei stiekem al heel erg een mening over het EK, namelijk: het is tenenkrommend vervelend belachelijk en o ja, waarom moet iedereen in een aap veranderen terwijl hij/zij de wedstrijd van zijn/haar land kijkt? De mens schijnt meer dan 98% van zijn genen te delen met de chimpansee, dat weet ik wel. Soms vraag ik me af of het niet stiekem 100% is en die genoom-onderzoekers niet gewoon twee procent eraf hebben gehaald omdat ja, zeggen dat de mens gelijk is aan de chimpansee toch een beetje ver gaat.
   Goed, nu door naar De Mening: echt hoor: brullen, schreeuwen, gillen, janken, kotsen. Voetbalkerels van achtentwintig die jankend over de grond kruipen want: "WE HEBBEN VERLOREN!" We? We? Wat nou we. Wat zegt het over je als je je gerepresenteerd voelt door een twintigjarige snotneus die in een vijfsterren hotel met jacuzzi mag overnachten omdat-ie... ik schaam me er bijna voor... goed in sport is? Daar word je toch volkomen verknipt van? In een van de bijlagen van de Trouw van dit weekend mochten een paar moeders vertellen hoe warm en lief hun zoontjes wel niet waren en o ja, wat hadden ze toch allebei een fijne vrouw gevonden "toegewijd en ook gek op voetbal". Hallo? Dat een paar kerels goed tegen een bal kunnen trappen betekent níét, ik herhaal níét, dat de Messias is teruggekeed, lieve mensen!
  Zo, en nu allemaal terug in je hok. Niet brullen vannacht, alstublieft.

bedanken - to thank, to resign

Wanneer bedank je iemand? Het schijnt wel een ding te zijn: bij elke sigarenboer en zelfs bij de kassa van de Gall&Gall liggen bergen kaartjes met een reden (of excuus) om iemand met een vreselijke Hallmark-kaart of fles hoofdpijnprosecco te verrassen. Dan staat er al tekst in, hoef je zelf ook niet meer in te vullen waarom je iemand de vreselijkste hoofdpijn toewenst of een roze kaart voor op de schoorsteenmantel geeft: “Voor De Liefste Vader” (o jee, het is inderdaad al bijna Vaderdag!), “Gefeliciteerd Met Je Rijbewijs” en “Hoera Jullie Gaan Samenwonen”. Maar wat te denken van de kaart “Zomaar”? Zomaar, dat klinkt net alsof ik, na per ongeluk in de slijterij verzeild te zijn geraakt (ik houd niet zo van alcohol) helemaal per ongeluk een fles prosecco van een willekeurig schap heb gepakt, waarna ik gedwongen werd om af te rekenen en diezelfde fles, nadat ik met een revolver tegen mijn slaap mijn pincode had ingetoetst en betaald, heb laten bezorgen bij het adres van die-en-die. Maar pas op: helemaal zonder reden! Nee! Ik heb niets met dat cadeau te maken!

            
Zomaar betekent: dank je wel, voor wat dan ook. De gever krijgt het alleen niet uit zijn strot.

bedacht

Fijn aan wolken: ze maken zich nergens zorgen om, of in ieder geval zie je dat niet aan ze. Misschien heeft het iets met de vorm te maken - op een mooie dag lijken wolken heel erg op slagroom, en de universele wet van deze wereld is immers slagroom = zorgeloosheid, dus vandaar. Of met dat er in iedere Franse, pittoreske film wel een scène is waarin de hoofdpersoon dromerig in een grasveld ligt, kijkend naar de wolken die op hun beurt zeggen dat alles wel goed komt, precies zoals wolken moeten doen. 

Ik bedenk liever iets dan dat ik het steel. Zoals de vormen van de wolken: dan hoef ik tenminste niet eerst aan iemand te vragen hoe hij denkt dat ze eruit zien, maar kan ik dat zelf doen. Ik heb dan ook niet zo vaak pittoreske gedachten: dat laat ik liever aan de films over. 

Bedaard - composed

De eindexamens zijn voorbij en iedereen is gelukkig. Of het lijkt in ieder geval zo: een gevoel van rust, goed bezig want je hebt iets aan te toekomst gedaan! (JA! ZIN AN! Dat je alleen dan weer vier jaar precies hetzelfde mag doen, in een klaslokaaltje zitten in een gebouw dat nu “universiteit” heet – tja.) Eerst maar even naar Lloret en het gewoon even leuk hebben. Net zoals iedereen. Het leuk hebben en gelukkig zijn is onderhand een recht geworden (of een plicht, ik weet het verschil niet echt meer) en slagen voor eindexamen VWO vast ook.

(Mijn Montessori-school had als lijfspreuk: “Leer mij het zelf te doen”, met één kleine verandering wordt dat “Leer mij hetzelfde te doen”.)

            Maar nu is het tijd voor Lloret en koude Martini, die opvoeding komt later wel. 

Bed

Je kunt er met het verkeerde been uitstappen. Je kunt er wakker worden zonder te weten wie je bent en waarom in godsnaam ligt er dan een harige aap naast je? Je kunt je niet herinneren dat je die gisteren ontmoet hebt, laat staan waarom je hoofd de belachelijke beslissing heeft genomen om dit gedrocht in je stulpje te laten overnachten. (Het verschil in schoonheid van mensen in dag- en nachtlicht is absurd groot!) Soms is het te groot, soms is het te klein, dan weer te warm of te koud. En vaak kraakt het ook nog als je je omdraait. Jeetje. Wat een gedoe eigenlijk, een bed. Waarom zou je er eigenlijk in godsnaam aan beginnen?

Beboeten

Denk jij hierbij aan een bekeuring? Wellicht. Ik rijd geen auto, dus dat is voor mij een brug te ver. Ik heb wel ontdekt dat ik stiekem een vrij agressief mens ben. In mijn hoofd werkt het dus zo: beboeten = boete = straf = wraak = heel veel wodka en iets met bloed en vlindermessen.
            “Oog om oog, tand om tand” komt uit het oude testament; die oude baas daarboven had het al begrepen (voor de freaks; Deuteronomium 19:21 en als je dan toch bezig bent, leg er dan meteen Matteüs 5:38-41 naast).
Wel jammer alleen dat hij er verder niets aan gedaan heeft. (Zie de vlindermessen en iets met bloed hierboven.) Of is wraak een natuurlijke emotie? Volgens mij zegt het wel wat over een mens: hoe zou je het liefst wraak nemen? Op wie? Wat gebeurt er dan? En, misschien wel de belangrijkste vraag: waarom?
            Het principe van “oog om oog, tand om tand” is in simpeler bewoordingen: Ja maar, hij/zij deed het ook, en dan erger! Grappig ook dat dit alleen voor nare dingen geldt: Hij houdt van me dus ik ook van hem gaat geloof ik niet op. Toch jammer. Soms. Tot die tijd: pas op, wraak is ook zoet.

beantwoorden - to answer

Situatieschets: twee mannen in trainingspakken en afgetrapte gympen op het Amstelplein, veel gel in het haar, de ogen groot en ietwat wazig van de cocaïne. Eén van de twee heeft een telefoon aan zijn oor gekleefd: "JA! IK WEET WEL DAT JIJ OP AMSTEL BENT! MAAR! DAN BEN JE TOCH NIET IN ZUIDOOST! EN ALS HET DAN ZO MOEILIJK IS, GODVERDOMDE KANKER ALLEMAAL!" Naar huis fietsen: altijd leuk. de rest verstond ik niet, vanwege de wind en mijn wens om zo snel mogelijk uit de buurt te zijn van deze kerels. 

   Het is vreemd: meestal gaan mensen schreeuwen omdat ze zich van willen verzekeren dat iemand écht hoort wat ze te melden hebben. Als ik iets schreeuw, kan niemand ontkennen dat ik net iets zei, net zoals de cokesnuivers op het Amstelplein wel gehoord móéten worden. Minpunt van deze strategie is, dat wat je zegt minder serieus wordt genomen. "Ja, maar toen was je toch boos?" (Potentieel antwoord hierop: "Ik? Boos? Hoe kom je daar nou bij?! DAT ZEG JE NOU ALTIJD!" waarna alles weer opnieuw begint). Les van de dag: als je wilt dat iemand antwoord geeft, kun je beter niet heel gemeen zijn. ("IK BEN NIET GEMEEN! IK ZEG GEWOON WAAR HET OP STAAT!")

  Ja! Maar dan weet je weer niet of er iemand luistert!