Dag 2 (woord: ballast - rubbish)

Hij was te vroeg. De bus kwam hier altijd te vroeg. Het kaartje piepte hard toen ze incheckte. Zo. Of nou: wat zo, eigenlijk? Er was nog niets gebeurd.

Ze ging zitten. BUS 129 NAAR; AMSTERDAM CENTRAAL. Haar linkerhand kleefde van de mayonaise. Misschien was dat patatje oorlog toch niet zo’n goed idee geweest. Patatje oorlog, dat was iets voor het oude leven, dat was iets voor Mike. Hm. Wat zou Mike eigenlijk zeggen, als hij haar zag zitten? Die eyeliner vond hij vast lelijk.

Eigenlijk was Purmerend niet eens zo heel lelijk. Purmerend. Met het lievelingsrestaurant van Mike. Misschien had ze die avond daarvoor aardiger tegen hem moeten doen, hij had toch zijn best gedaan. “Waar is je kettinkje?” vroeg hij toen hij zijn tweede biertje had besteld. April plukte aan het tafelkleed. Er zat een vlek links van haar bord. Ze schoof het kleed iets naar links, zodat haar bord de vlek zou afdekken. Haar mes kletterde op de grond.“Nou?” vroeg Mike, toen ze een nieuw mes had gekregen. “Eh. Ik heb het gisteren afgedaan toen ik ging douchen.”“O. Oké. Maar je vindt het toch wel mooi? Zei je?”“Ja. Ja. Natuurlijk.” Hij pakte haar hand. Hij zei iets over haar ogen. Hij zei iets over Purmerend. Hoe lang waren ze nu al samen? Zes jaar. Zes jaar en drie maanden, zei hij. Zijn pupillen waren groot. Zoveel had hij toch nog niet gedronken? April kneep in haar pols. De bus reed over een drempel en ze moest denken an die ene keer dat ze over noest geven kort na de zweefmolen op de kermis.

“Als het goed gaat, mag ik volgende maand het contract tekenen. De vogelbuurt. Dat zijn mooie huizen. Ja toch? Lijkt je dat wat?” Bruno Mars zong dat het leuk was om domme dingen te doen. April nam een slok van haar cola. Ze moest opeens denken aan schommelen, ja, dat zou leuk zijn om te doen, hoger, steeds hoger, tot je KOTSmisselijk wordt en de wereld alleen maar wind en lucht is. Hoe lang was dat wel niet geleden?

“Volgende halte: Meerkoetlaan.”

Ze pakte haar portemonnee. Daar was het kettinkje. Een M en een A erin gegraveerd. Vond ze het eigenlijk wel mooi? Amsterdam doemde op. De gebouwen waren grijs van de regen. Ze vergat bijna uit te checken toen ze de bus uitstapte. Gelukkig herinnerde de buschauffeur haar eraan.